Misschien ken je hem wel, Sjaak.

Sjaak was een veelbelovende marketingmanager. Sjaak viel op, hij was tenslotte marketeer en zijn ‘personal branding’ was dus dik in orde. Toen Sjaak op gesprek kwam viel het niets tegen. Online marketing, social media, analytics, branding, corporate identity, e-commerce, PR, SEO, SEA, algoritmes, content marketing, conversieoptimalisatie…. deze man wist waar hij het over had.

Logisch dat hij tijdens de gesprekken een goed salaris had bedongen. Zo’n ‘high potential’ moet natuurlijk wel marktconform betaald worden anders ben je hem zo weer kwijt. Een leaseauto, laptop en een nieuwe iPhone zijn standaard secundaire arbeidsvoorwaarden en bovendien noodzakelijk om je taken uit te kunnen voeren.

1 januari was hij begonnen. Natuurlijk was alles dik in orde op zijn nieuwe werkplek. De ergonomische stoel zou de kans op RSI beperken, zijn kantoor was nog even gesaust en een hydrocultuur plantenbak maakte dat de werkplek rust uitademde. Toen bleek dat Sjaak een goede kop koffie enorm kon waarderen werd het bestaande koffieapparaat op de valreep nog even ingeruild voor een mooie Italiaanse espresso krachtpatser. Achter elk succes schuilt tenslotte een goed kopje koffie.

In een intensieve meeloopstage werd Sjaak bekend gemaakt met de organisatie. Daarnaast sprak hij met klanten en leveranciers en had hij grondig de cijfers bestudeerd. Het bleek dat Sjaak nog wel een aantal tools nodig had. Adobe Creative software, een stockfotoservice, iets om de PR en de social media te monitoren en een salesfunnel-dingetje. Gelukkig konden de meeste in abonnementsvorm worden afgenomen zodat de initiële investering beperkt bleef.

Dat de wereld snel ging in de online marketing bleek toen de kennis die Sjaak met zich meedroeg tegen de zomer alweer sterk verouderd was. Een paar intensieve seminairs en online studies brachten dat gelukkig weer op peil. Nu kon Sjaak dan echt beginnen. 

Het jaar liep al op zijn einde dus de focus kwam op het volgende jaar te liggen. De deadline van 1 januari werd niet gehaald maar 1 februari presenteerde Sjaak met trots zijn plannen. De plannen waren creatief en ambitieus, dat mag gezegd worden. Je kon ook zien dat Sjaak de beschikking had over de nieuwste software want de presentatie liet niets te wensen over. Bij de slide ‘investering’ hoorde je dat enkele zich verslikten in een uitmuntend kopje espresso maar toch waren de reacties overwegend positief.

Groen licht voor het plan van Sjaak! En hij liet er geen groen gras over groeien. De weken daarna zaten volgepland met afspraken. Sjaak had aan zijn studie en eerdere jobs een groot netwerk relaties overgehouden, stuk voor stuk werkzaam bij de meest gerenommeerde bureaus binnen de ring van Amsterdam. In maart was er een shortlist met partners die de marketingstrategie op kwalitatieve wijze konden uitrollen.

Een partnership ga je aan voor een langere tijd dus Sjaak wilde niet over 1 nacht ijs gaan. Hij had daarom veel werk gestoken in de pitch die onder de verschillende bureaus werd uitgeschreven. Eerlijk was één van Sjaaks voornaamste kernwaarden. Het was daarom logisch dat de bureaus de tijd kregen om de omvangrijke pitch goed uit te werken en dat ook de bureaus die niet zouden winnen een passende beloning kregen voor hun inspanning.

Toen eind juni de laatste pitch was gehouden kwam de zware taak om het juiste bureau te selecteren. Ook al was het kostenaspect een belangrijk onderdeel en overschreed dat bij alle partijen het door Sjaak vooraf begrootte budget aanzienlijk, Sjaak vond de kosten zeker niet het belangrijkste selectiecriterium. 

Na de vakantie, begin september, gaf hij er de spreekwoordelijke klap op. Het was misschien niet het goedkoopste maar zeker wel het creatiefste bureau wat de opdracht werd gegund. Dat de directeur een oud kamergenoot van Sjaak was, was een bijkomend voordeel. Dat hield de lijntjes kort en maakte de samenwerking los en soepel.

Er begon een periode vol creatieve brainstorms, de bak met ideeën groeide bijna harder dan de schoenendoos met Sjaaks declaraties. De plannen waren misschien wat te omvangrijk om dit jaar nog ten uitvoer te brengen, op het moment dat ze gerealiseerd werden zouden ze de organisatie mijlenver op voorsprong zetten. Sjaak kon het dan ook niet anders dan persoonlijk opvatten toen hij er in oktober, na nog geen twee jaar dienstverband, op werd gewezen dat er praktisch gezien weinig vorderingen waren gemaakt.

Niet dat dat zijn keus enigszins had beïnvloed, Sjaak was tenslotte een professional. Het was gewoon dat de nieuwe functie bij het concurrerende bedrijf hem veel meer strategische uitdaging bood. Gelukkig vertelde Sjaak in zijn afscheidsspeech bij de kerstborrel dat hij in de mooie, turbulente periode veel had geleerd en dat hij er altijd met plezier op terug zou blijven kijken.

Maar wie was er nu uiteindelijk de Sjaak?